Jak podejść do sprawy: technika

Najważniejsza jest rozmowa. Ale trzeba też z niej jak najwięcej zapamiętać, utrwalić. Jest kilka sposobów na zapisanie w pamięci treści rozmowy:

• Zapiski – Twoje notatki, Twoje skróty myślowe, Twoje pismo. Ale: niepotrzebne rozpraszanie skupienia, możesz nie nadążyć z pisaniem, odwracasz wzrok od rozmówcy.
• Dyktafon – wierny zapis rozmowy, nic Ci nie ucieka. Ale: usztywnienie rozmówcy na widok dyktafonu, dyktafon źle się kojarzy, ludzie mogą nie zgodzić się na rozmowę.
• Twoja pamięć – bezpośredni kontakt z rozmówcą, skupienie tylko na rozmowie, myślenie tylko o rozmowie i temacie. Ale: pamięć bywa ulotna. Jednak – Ryszard Kapuściński (znany reportażysta) nigdy nie zapisywał, nie nagrywał żadnej z rozmów, których przeprowadził tysiące i na których oparte są jego książki.
• Nagrywanie w ukryciu? – do rozwagi

• Po rozmowie – uporządkowanie materiału. Nie wszystko nadaje się do pokazania, zapisania. Trzeba dokonać selekcji materiału – wybrać to, co najciekawsze, lub dla Ciebie najbardziej istotne. Często także nie zbędne będzie poprawienie językowe i gramatyczne uzyskanych materiałów, oraz dostosowanie ich do formy przekazu, z jakiej będziesz korzystał, prezentując wywiad.
• Z kim rozmawiać? Najbardziej rozmowni są panowie kręcący się koło sklepu. Czasem znają niesamowite historie, ale częściej nie za dużo są w stanie powiedzieć. Panie w sklepie mogą wskazać z kim warto rozmawiać. Najwięcej wiedzą osoby najstarsze lub te, które pracują w bibliotece lub domu kultury czy czymś takim. Jest szansa, że ktoś coś będzie w danym miejscu wiedział.
• Najciekawsze są opowieści z życia wzięte, nieencyklopedyczne. Takie, w których rozmówca brał udział, bądź słyszał od świadków.
• Przedstaw się, powiedz kim jesteś i dlaczego chcesz rozmawiać. Albo zacznij rozmowę od jakiegoś neutralnego tematu – zbadasz nastawienie rozmówcy. Potem przejdziesz do meritum sprawy.